காலம் எழுதிய துயரக் காவியம்
கண்களை இன்னும் நனைக்கிறதே-மன
ஓலம் இன்னும் ஓய்ந்திட வில்லை
உலகம் கல்லாய்க் கிடக்கிறதே.
இரவின் உதடுகள் கண்ணீர் சொற்களை
ஏந்திய படியே அழுகிறதே-அலை
புரளும் கடலும் மௌனம் நோற்று
புவியை வெறுத்து எழுகிறதே.
உறக்கம் குதறும் ஊமை நினைவுகள்
உயிரில் வலியாய் வலிக்கிறதே-எம்
உறவுகள் எழுப்பிய மரணக் கூச்சல்
ஒவ்வொரு நொடியிலும் ஒலிக்கிறதே.
முள்ளி வாய்க்கால் கரைகளின் மீது
முளைத்த மரணப் புதர்களிலே-எம்
பிள்ளைகள் ஆடிய பொம்மைகள் கூட
பிணம்போல் வெறித்துக் கிடக்கிறதே.
விழிமழைக் காலம் விரைவில் மாறும்
வெளிச்சம் தேடி நடையிடுவோம்-நம்
வழிநடைப் பயணம் ஈழம் அடையும்
வருத்தங்க ளுக்கு மடையிடுவோம்.
-ஆரூர் தமிழ்நாடன்
நன்றி : நக்கீரன் நந்தவனம்.
No comments:
Post a Comment